هدف از تصویب قانون جدید محافظت از اشخاص تن فروش در آلمان این بود که قربانیان قاچاق انسان که بیشتر آن ها را زنان تشکیل می دادند، شناخته شوند. حالا که ۱۸ ماه بیشتر از زمان اجرایی شدن این قانون گذشته ، هنوز هم هزاران تن مورد سواستفاده قرار می گیرند و به نظر می‌آید که زنان نایجریایی بیشتر از گذشته در خطر هستند.
در امتداد شاهراه ناحیه گیف هورن واقع در ایالت زاکسن سفلی، موترهای ون که همزمان دارای اتاق هستند، در امتداد جاده پارک کرده اند. بر روی برخی از آن ها عکس قلب هایی نقش بسته است، و نوشته شده است: «دختران، دختران». برای موترسواران خیلی آسان است توقف در این جا و استفاده از خدمات جنسی این «دختران» کار آسانی است.
تن فروشی در آلمان اصولا قانونی است، همانطور که این روسپی خانه های سیار قانونی هستند. اما بسیاری از زنان تن فروش به شمول آن هایی که در این ون ها کار می کنند، قربانی قاچاقبران انسان شده اند. بسیاری از این زنان از اروپای شرقی یا نایجریا هستند و آن جا اغلب با وعده های دروغین اغوا شده اند و پس از رسیدن به اروپا، مجبور به تن فروشی می شوند.
هیچ کس دقیقا نمی داند که چه تعداد زن در آلمان به تن فروشی مشغول اند و یا چه تعداد از آن ها (به این جا) قاچاق شده اند.
بر اساس برخی از ارزیابی ها ۸۰ تا ۹۰ درصد از زنان تن فروش مهاجر هستند.
به گفته اندریا تیویگ، از سازمان حامی حقوق زنان «تر دو فام» همه این زنان به طور قاچاقی به این جا انتقال داده نشده اند، اما شمار آن ها مطمئنا بیشتر از آن است که در آمار پولیس درج شده است.
در سال ۲۰۱۷، اداره پولیس مبارزه با جرائم در آلمان، در۴۸۹ مورد دوسیه آن دسته از قربانیان قاچاق را که دراین کشور مجبور به تن فروشی شده بودند، پیگیری و رسیدگی کرد. اما به گفته تیویگ، آن دسته از زنان قربانی که از ترس باج خواهی (قاچاقبران) و یا پیامدهای دیگر به نزد پولیس نرفتند و یا این که می دانستند این کار تغییری در وضعیت شان ایجاد نمی کند، شامل این آمار نیستند.
در مواردی که قربانیان قاچاق به تن فروشی مجبور می شوند و پای پولیس به ماجرا کشیده می شود، اکثریت قاچاقبران و قربانیان آن ها را مهاجران تشکیل می دادند (به ترتیب ۷۵ و ۸۱ درصد). بیشتر آن ها از کشورهای بلغاریا، رومانیا، هنگری و نایجریا بودند.
زنان نایجریایی در خطر هستند
تیویگ می گوید که شمار قربانیان نایجریایی که شامل آمار پولیس هستند، گرچه در حال حاضر نسبتا اندک است، اما در حال افزایش یافتن است.
در سال ۸۱، فقط ۲.۸ درصد از قربانیان شناخته شده تن فروشی اجباری از نایجریا بودند. در سال ۲۰۱۶ شمار آن ها به پنج درصد و در سال پس از آن به هشت درصد افزایش یافت.
به گفته تیویگ زنان نایجریایی در دو حالت به تن فروشی کشانده می شوند:
برخی اوقات این زنان از ایتالیا به آلمان قاچاق می شوند، در حالی که قاچاقبران بر تمام این پروسه کنترول کامل دارند. در برخی موارد دیگر، زنان از ایتالیا به سویس می روند. آن ها شاید حتی در ایتالیا پناهندگی دریافت کرده باشند، اما حمایت ناکافی از آن ها مجبورشان می کند که به سفر ادامه دهند. آن ها برخی اوقات در سویس تقاضای پناهندگی می کنند، اما این درخواست به طور حتمی رد می شود. از آن جایی که این زنان با خطر اخراج به ایتالیا مواجه هستند، سفرشان را به سوی شمال اروپا ادامه می دهند و به آلمان می رسند، جایی که آن ها یک بار دیگر در خطر سواستفاده قرار می گیرند.
به گفته تیویگ، همه می دانند که قاچاقبران نیز از سیستم پناهندگی استفاده می کنند: «من گزارش هایی در ایتالیا شنیده ام... که قاچاقبران از قربانیان می خواهند تقاضای پناهندگی بدهند تا برای ماندن در آلمان حق اقامت دریافت کنند، اما از آن ها کماکان به برای تن فروش استفاده می شود».
قربانیان چه کار می توانند بکنند؟
برخی اوقات امدادگران مسیحی و محلی امور اجتماعی که بخشی از گروه حامی زنان تن فروش به نام «سو دی استرا» هستند، سری به این موترهای سیار در گیف هورن می زنند و از این زنان دیدار می کنند.
گروه غیردولتی به نام «ک. او. ک.» در سراسر آلمان به فعالیت مشغول است و به مهاجران و قربانیان قاچاق امکان دریافت مشاوره روانشناسی می دهد. در زمینه اسکان، معالجه و رسیدگی طبی، استخدام وکیل و حمایت از اشخاصی که خواهان بازگشت به کشور مبداشان هستند، نیز کمک هایی در دسترس گذاشته می شود.
برای قربانیان قاچاق انسان رفتن به نزد پولیس و شکایت در مقایسه با مشاوره جستن کار دشوارتری است و به گفته خانم تیویگ شاید تاثیرچندانی هم نداشته باشد. برخی اوقات به قربانی قاچاق انسان که به تن فروشی مجبور شده و به پولیس دراین باره گزارش داده است، اقامت ویژه داده می شود، البته در صورتی که به شهادت او در پروسه پیگیری قضایی نیاز باشد. با این وجود، ممکن است که در برخی موارد چندین زن در مورد یک فرد قاچاقبر یا باند قاچاقبران گزارش داده باشد، اما پولیس فقط از یکی از آن ها به حیث شاهد استفاده کند.
اگر قربانیان قاچاق بخواهند و یا باید به کشور مبداشان بازگردند، می توانند از حمایت برخی سازمان ها برخوردار شوند. اتحاد کاتولیک امدادگران اجتماعی به نام «این ویا» برای تهیه اسناد جدید مسافرتی کمک خواهد کرد، ارتباط با اعضای خانواده برقرار می کند و امکان تماس این زنان را با سازمان های ویژه در کشورهای مبدا فراهم خواهد کرد.
قانون جدید مبارزه با تن فروشی
تا هنوز، قانون جدید محافظت از زنان تن فروش که در ماه جولای سال ۲۰۱۷ اجرایی شد، فقط به طور غیررسمی ارزیابی شده است. تیویگ می گوید، اجرای آن تا به حال «بی نظم» بوده است.
از آن زمان، اشخاصی که به تن فروشی مشغول هستند باید ثبت نام شوند و دردو مصاحبه راجع به امور صحی و ثبت نام شرکت کنند.
هدف از تصویب این قانون شناسایی قربانیان قاچاق انسان بود. اما تا به حال، موارد بسیار اندکی به پولیس معرفی شده است.
در حالی که ثبت نام برای اشخاص تن فروش الزامی است، تا مارچ سال گذشته اصولا تعداد کمی این اقدام را انجام داده بودند. به گزارش وب سایت خبری «اشپیگل انلاین» براساس برآوردها در نورد راین وست فلن که پرجمعیت ترین ایالت آلمان است، ۴۲ هزار تن به حیث تن فروش کار می کنند و از میان آن ها فقط ۳۹۰۰ تن ثبت نام شده اند. در یک تلاش دیگر برای شناسایی قاچاقبران و اشخاص خلافکار، پولیس در مورد صاحبان خانه های بدنام تحقیق می کند. اما به گفته تیویگ از سازمان «تر دو فام»، پولیس اینگونه هم موفقیت چندانی در بازداشت قاچاقبران انسان نداشته است.
دریافت کمک
زنان قربانی در آلمان می توانند از خط تیلفون ویژه خشونت علیه زنان استفاده کنند. آن ها می توانند با شماره تیلفون ۰۸۰۰۰۱۱۶۰۱۶ تماس بگیرند و در هرکجای این کشور که باشند به ۱۷ زبان مختلف به آن ها کمک می شود. زنان حامله نیز که به کمک عاجل نیاز دارند، می توانند با شماره تیلفون ۰۸۰۰۴۰۴۰۰۲۰ تماس بگیرند و به آن ها به طور ۲۴ ساعته و در ۱۷ زبان رسیدگی می شود.
لولا (www.lola-nrw.de) یک اپلیکیشن و وب سایت برای زنان تن فروشی است که در ایالت نورد وست فلن کار می کنند. آن ها می توانند با استفاده از این اپلیکیشن و وب سایت راجع به مراکز مشاوره برای زنان تن فروش در ایالت نام برده اطلاعات کسب کنند. این اپلیکیشن همزمان یک سیستم جهت یابی برای یافتن آدرس های مهم است.