تیم کریکت شهر امیان درشمال فرانسه، حدود ٢٠ بازیکن افغان و پاکستانی دارد. این بازیکنان هرکدام زندگی و سرگذشت متفاوتی دارند. برخی از آن‌ها بعد از درخواست پناهندگی، به زودی پاسخ مثبت دریافت کرده و و در کنار ورزش، راهی بازار کار شده‌اند. عده‌ای اما، مانند ذبیح الله، مربی تیم، هنوز بی سرنوشت هستند. مهاجر نیوز گزارش می‌دهد.
گروهی از بازیکنان تیم کریکت امیان در برابر در ورودی میدان ورزشی " لا پروویدانس" منتظر هستند تا باردیگر به تمرین بپردازند. فردا آن‌ها با تیم کریکت اراس مسابقه دارند.
ذبیح الله، مربی ٢٨ ساله تیم امیان، در ولایت کنر افغانستان به دنیا آمده و در همین ولایت تا صنف هشتم درس خوانده است. او هنگام مهاجرت به اروپا و فرانسه، هنوز هم با خانواده‌اش در ولایت کنر زندگی می کرد، بدون آن که کار یا مشغولیت خاصی داشته باشد.
مهاجرت از افغانستان
بازیکنان وارد میدان ورزشی می‌شوند و ذبیح الله بعد از آنکه لباس‌ها و وسایل بازیکنانش را توزیع می‌کند در مورد مسابقه فردا آخرین توضیحات را به آن‌ها می‌دهد.
مربی تیم کریکت امیان، مردی محجوب و آرامی به نظر می‌رسد، گویی چندان مایل نیست وارد گفت‌وگو شود. اما اندکی بعدتر، به آرامی توضیح می‌دهد که درباره سرنوشت خود در فرانسه نگران است. ذبیح الله می‌گوید مشکلات اداری بسیاری دارد و این مشکلات زندگی را برایش تلخ کرده است.
او در سال ٢٠١٠ از افغانستان مهاجر شد و مانند بسیاری از مهاجران، پاکستان، ایران، ترکیه و بعدتر هم کشورهای بالکان را پشت سر گذاشت تا به هالند رسید. ذبیح االه در همین سال در هالند درخواست پناهندگی داد و بعد از دریافت پاسخ منفی، خواهان تجدیدنظر شد. او هفت سال را در هالند سپری کرد اما در پایان دوسیه اش رد شد.
سال‌ها انتظار و بی‌سرنوشتی
ذبیح الله در سال ٢٠١٧ تصمیم گرفت از هالند خارج گردد و بختش را در یک کشور دیگر اروپایی بیازماید. او به شهر کاله در شمال فرانسه رفت اما یک سال بعد، پولیس او را با عده‌ای دیگر از مهاجران به شهر امیان انتقال داد.
همزمان با تشکیل تیم کریکت امیان، ذبیح الله در این شهر درخواست پناهندگی داد، با این امید که زندگی تازه‌ای را در فرانسه آغاز کند. اما باردیگر چانس با او یاری نکرد و اداره مهاجرت فرانسه ( اوفپرا) نیز درخواست او را رد کرد.
زندگی ادامه دارد....
ذبیح الله می‌گوید اکنون راهی دیگری ندارد جز اینکه دوره انتظار برای بررسی درخواست تجدید نظر از سوی دادگاه ملی حق پناهندگی را در کنار بازیکنان تیمش بگذراند تا حداقل از ورزش مورد علاقه‌اش دور نیفتد.
او در یک اپارتمان اجتماعی در شهر امیان با چند مهاجر دیگر زندگی می‌کند اما فکر و اندیشه‌اش مدام متوجه خانواده‌اش در افغانستان است. او حاضر نیست در این مورد توضیح بدهد و می‌گوید سعی می‌کند زندگی را در کنار دوستانش تحمل پذیر بسازد.
ذبیح الله با مربی‌گری در تیم کریکت امیان، می‌خواهد این را ثابت کند که افغان‌های مهاجر این استعداد را دارند که از ورزش به
عنوان وسیله‌ای برای خوب زیستن و رقابت سالم با دیگران استفاده کنند.