حکومت آلمان فدرال می خواست با برنامه موسوم به اسکان مجدد «Resettlement» در دو سال گذشته ۱۰ هزار و ۲۰۰ مهاجر را بپذیرد که نیاز ویژه ای به محافظت دارند. به نظر می آید که از این سهمیه به طور کامل استفاده نخواهد شد. عبدالشافی از سومالیا یکی از آن هایی است که با استفاده از این سهمیه در ماه خزان به آلمان انتقال یافته است.
او می گوید که شش گلوله به جانش اصابت کرده است. بعد این مرد ۴۵ ساله سومالیایی به آرامی از جای برمی خیزد و پیراهن خاکستری اش را بالا می زند.
بر روی بدن او جای چند زخم دیده می شود.
عبدالشافی به همراه دو فرزندش از اتیوپیا به کمپ فریدلند در نزدیکی گوتینگن آمده است. او که تنها سرپرست فرزندانش است، اجازه یافت در چارچوب یک برنامه پذیرش برای مهاجرانی که نیاز ویژه ای به محافظت دارند، وارد آلمان شود.
حکومت آلمان فدرال وعده داده بود که در چارچوب برنامه اسکان مجدد اتحادیه اروپا طی سال های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ مجموعا ۱۰ هزار و ۲۰۰ مهاجر را که نیاز ویژه ای به محافظت دارند، بپذیرد. مهاجرانی می توانند از این برنامه استفاده کنند که در یک کشور دیگر به عنوان آواره زندگی می کنند. قرار است در سال آینده، ۵۵۰۰ تن دیگر در چارچوب این برنامه به آلمان انتقال داده شوند.
این مهاجران که اغلب زنان، کودکان، بیماران و یا قربانیان شکنجه هستند، توسط کارشناسان و با همکاری کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهجویان (یو ان اچ سی ار) برگزیده می شوند. زندگی نامه آن ها طی یک پروسه طولانی مدت مورد بررسی قرار می گیرد.
اما سهمیه درنظرگرفته شده برای سال های ۲۰۱۸/۲۰۱۹ ظاهرا به طور کامل مورد استفاده قرار نمی گیرد. طبق اطلاعات اداره فدرال مهاجرت و آوارگان آلمان (بامف)، تا به حال ۸۰۷۲ تن در چارچوب این برنامه وارد این کشور شده اند.
عبدالشافی اهل موگادیشو، پایتخت سومالیا است. او که انجینیر مکانیک است، به عنوان استاد زبان انگلیسی در دانشگاه به کار مشغول بود. او می گوید: «آن ها همه چیز را از ما گرفتند: همسرم، خانه ام، پول هایم و خانواده ام از دستم رفت».
منظور عبدالشافی از آن ها ملیشه های الشباب است. این گروه تروریستی علیه حکومت سومالیا می جنگد و می خواهد یک دولت اسلامی ایجاد کند. ملیشه های الشباب حمله های شدیدی بر علیه افراد ملکی و نهادهای دولتی انجام می دهند.
آنگونه که عبدالشافی تعریف می کند، همسرش که می خواست به داکتر مراجعه کند، در سال ۲۰۱۰ به همراه ۷۵ زن دیگر از یک کلینیک ربوده شد.
او فرزندانش را که در آن زمان ۱۴ ماه و سه سال داشتند به یکی از اقوامش سپرده بود.
بعد تروریست ها به ۵۰ تن از اقارب و خویشان زنان ربوده شده که آن ها را جستجو می کردند، حمله کردند و به گفته عبدالشافی، ملیشه ها افراد ملکی را طی این حمله از پای درآوردند. سه تن از این حادثه جان سالم به در بردند که عبدالشافی یکی از آن ها بود.
او می گوید: «وقتی که به هوش آمدم و دیدم که در قبر قرار ندارم، اولین فکر من این بود که انتقام بگیرم. بعد از خدا خواستم که مرا ببخشد و گفتم: خدایا شکرت که اجازه یافتم زنده بمانم». تا به امروز هیچ خبری از همسر او و دختران و زنان ناپدیدشده دیگر به دست نیامده است.
مهاجرانی مانند عبدالشافی از کمپ اولیه پذیرش آوارگان در فریدلند به همه ایالات آلمان فدرال تقسیم می شوند
. یوهانا حمودی، از سازمان خیریه «کاریتاس فریدلند» می گوید: «از ماه اگست شمار این دسته از مهاجران افزایش یافته است». کاریتاس به همراه نهاد کلیسایی دیاکنی، به این مهاجران رسیدگی می کند. به گفته خانم حمودی، هر هفته ۱۶۰ تا ۲۶۰ مهاجر طی یک یا دو پرواز به آلمان رسیده اند. بیشتر آن ها از سوریه، اریتریا، سومالیا و سودان به این جا آمده اند. در همه این کشورها جنگ داخلی جریان دارد.
طبق اطلاعات کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهجویان «یو ان اچ سی ار» براساس ارزیابی ها بیش از ۱.۴ میلیون آواره در سراسر جهان نیاز ویژه ای به محافظت دارند. اما چشم اندازی برای پذیرش آن ها در کشورهای امن وجود ندارد.
به این خاطر اتحادیه ها از آلمان می خواهند که در چارچوب برنامه اسکان مجدد شمار بیشتری از این مهاجران را قبول کند. اما همه نهادهای حامی پناهجویان براین تاکید دارند که حق فردی ارائه درخواست پناهندگی نباید به خاطر اینگونه برنامه ها زیر سوال برود.
عبدالشافی که توسط ملیشه های تروریستی الشباب تعقیب می شد، در سال ۲۰۱۴ به همراه پسرانش به اتیوپیا فرار کرد. ایالات متحده امریکا پس از سه سال او را برای شرکت در برنامه اسکان مجدد انتخاب کردند. اما انتقال او (به این کشور) به خاطر صدور حکم ممنوعیت سفر برای مسلمانان توسط ترامپ، انجام نشد.
عبدالشافی می گوید، وقتی که آن ها بالاخره به فریدلند رسیدند، کودکانش از او پرسیدند: «پدر، این بار در این جا چه مدتی می مانیم؟» و او به فرزندانش گفته است: «ما وطن دیگری نداریم و تا وقت مرگ دراین جا می مانیم و سعی می کنیم دین مان را به این کشور ادا کنیم».