گروهی از کودکان مهاجر و بدون همراه از یونان به پرتگال در جریان این هفته انتقال یافتند. اما هزاران کودک در کمپ های پرازدحام یونان گیرمانده اند و از نظر روحی در وضعیت بحرانی قرار دارند. به جسم خود آسیب رساندن و تلاش برای خودکشی در میان پناهجویان جوان افزایش یافته است.
یک گروه ۲۵ نفری کودکان
مهاجر روز سه شنبه گذشته از شهر آتن به پرتگال انتقال یافتند. آن ها بخشی از ۱۶۰۰ کودک آسیب
پذیر و بدون همراه هستند که قرار است طی ماه های آینده، از جزایر یونان به شماری
از کشور های عضو اتحادیه اروپا انتقال داده شوند. پرتگال با پذیرش ۵۰۰ تن موافقت
کرده است.
هرچند گروه های حامی حقوق کودکان از برنامه اسکان مجدد استقبال می‌کنند، اما بر اساس برآورد صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) ۴۳ هزار کودک مهاجر و پناهجو که در یونان گیرمانده اند، شامل این برنامه نمی‌شوند.
بسیاری از این کودکان در کمپ های بسیار مزدحم بحیره اژه به سر می‌برند که موریا بزرگ ترین اردوگاه آن در جزیره لیسبوس است.
کودکانی که صحت روانی شان با خطر مواجه است، در فضای پر از ترس و خشونت زندگی می‌کنند. به گونه مثال، درگیری بر سر یک تیلفون موبایل که هفته گذشته به سرقت رفته بود، به مرگ یک جوان ۱۹ ساله از ساحل عاج منجر شد.
کاترینا سراهولکووا، یک خانم روانشناس کودک که در جزیره لیسبوس با داکتران بدون مرز همکاری می‌کند، می‌گوید، در ماه های گذشته، منع گشت و گذار در کمپ ها به خاطر بیماری کووید ۱۹ به افزایش کشیدگی ها در میان مهاجران منجر شده است. ممنوعیت رفت و آمد در اردوگاه ها به صورت مکرر تمدید شده است.
در کلینیک کودکان کمپ موریا فقط دو روانشناس وجود دارد که سراهولکووا، یکی از آن ها است. او می‌گوید، شمار مهاجرانی که به آنان مراجعه می‌کنند و می‌خواهند که مشورت روانی دریافت کنند، رو به افزایش است. این دو روان شناس نمی‌توانند به همه مراجعین رسیدگی کنند.
کوچکترین بیمار این خانم روانشناس فقط یک سال سن دارد و هر شب جایش را خیس می‌کند یا این که نمی‌تواند به خواب برود. والدین این کودک نزد خانم سراهولکووا آمدند تا از او در این زمینه کمک بخواهند.
این خانم روانشناس گفت: «بسیاری از مراجعه کنندگان به ما کابوس های بسیار وحشتناکی را حکایت می‌کنند و نمی‌توانند به خواب بروند یا این که به صورت مکرر در شب بیدار می‌شوند.» او افزود: «چند وقت می‌شود که شمار کودکان یا والدینی که به خاطر وحشت زدگی (یا حملات پانیک) به ما مراجعه می‌کنند، افزایش یافته است. خودزنی، تصور خودکشی یا حتی تلاش برای خودکشی در میان جوانان افزایش یافته است.»
به گفته سراهولکووا، والدینی که به او مراجعه می‌کنند، از افزایش پرخاشگری (فرزندان شان) سخن می‌گویند.
او گفت: « بیش از ممنوعیت گشت و گذار هم مهاجران زندگی دشواری در این جا داشتند. اما حالا من واقعا احساس می‌کنم که مشکلات روانی در میان مهاجران به شدت افزایش یافته است.» این خانم روانشناس در ادامه گفت: «مردم نسبت به گذشته بدخلق تر شده اند و من فکر می‌کنم سطح خشونت به این خاطر افزایش یافته است. کودکان در این وضعیت آسیب پذیرتر هستند و بیشتر از گذشته تحت فشار قرار دارند.»
این خانم روانشناس در ادامه گفت: «من آرزو دارم که [...] کودکان در این کمپ بتوانند در جای امنی زندگی کنند و دائما در این فکر نباشند که ممکن است اتفاق بدی برای شان رخ می‌دهد.»
او ادامه داد: «من آرزو دارم که آن ها به تحصیلات و سرگرمی دسترسی داشته باشند. اگر ما به این مسائل دقت کنیم، [...] این کودکان در آینده به افراد مفید در جامعه مبدل خواهند شد. اشخاصی که تحصیل کرده اند و از نظر روحی باثبات هستند [...] من خواهان امنیت، تحصیل و سرگرمی برای این کودکان هستم و امیدوارم که آن ها آینده داشته باشند. تعداد زیادی از مهاجران در این جا امیدشان را از دست داده اند و فکر می‌کنند که برای همیشه در این جا محبوس خواهند بود.»