طی دو سال گذشته تعداد مهاجرانی تنگدستی که سعی دارند به رومانیا بروند، در حال افزایش است. آن ها به صربستان می‌روند و سعی می‌کنند از آن جا به رومانیا راه یابند. اما پولیس مرزی از ورود اکثر این مهاجران جلوگیری می‌کند.
در یک خانه متروکه، مادری که چهار فرزند دارد، بر روی آتش پیاز سرخ می کند. او که امکانات بسیار اندکی برای آشپزی دارد، سعی می کند به هر قیمتی که شده یک غذای ویژه عراقی بپزد تا فرزندانش را خوشحال کند.
خانواده الحیانی از جمله صدها مهاجری است که از کشورهای خاورمیانه و افریقا به صربستان آمده اند. آن ها در قریه هایی که در نزدیکی مرزهای مشترک این کشور با مجارستان و رومانیا قرار دارند، در خانه های متروکه ساکن شده اند.
بیشتر مهاجران سعی می‌کنند که از طریق رومانیا به اروپای غربی راه یابند. طی دو سال گذشته، شمار مهاجرانی که سعی کردند از این طریق به کشورهای مرفه اروپایی برسند، به سرعت افزایش یافته است.
رومانیا در سال ۲۰۱۵ از بحران مهاجرت زیاد متاثر نشد. در آن زمان، ده ها هزار نفر به گونه مستقیم از صربستان به مجارستان و کشورهای اروپایی دیگر سفر کردند.
اما عبور از مرز رومانیا برای مهاجران در مقایسه با کرواسیا یا مجارستان آسان تر است. کرواسیا به خاطر سیاست سختگیرانه اش در قبال مهاجران شهرت دارد و مجارستان در سال ۲۰۱۵ یک حصار سیم خاردار را ایجاد کرد تا از ورود پناهجویان جلوگیری کند.
خانواده الحیانی به امید این که فرصتی به دست بیاورد و به سفرش ادامه دهد، در یک منزل مسکن گزین شد. صاحبان اصلی این منزل، دهه ها پیش آن جا را برای جستجوی یک زندگی بهتر ترک کرده اند.
این خانواده شب ها بر روی زمین نمناک می‌خوابند و دائما از این هراس دارند که مبادا سقف بسیار قدیمی خانه فرو بریزد.
دختر ۱۶ ساله این خانواده تنها کسی است که در طول سفر زبان انگلیسی را آموخته است. او گفت: «البته این خانه رویایی ما نیست. اما چه می توانیم بکنیم؟ باید این جا بمانیم تا بتوانیم در آینده آرزوهای مان را برآورده کنیم.»
خانواده الحیانی سه سال پیش از عراق فرار کرد و بعد از گذراندن دو سال در یکی از کمپ های کشور یونان، سعی کرد از طریق بوسنیا وارد کرواسیا شود، اما موفق نشد.
آن ها بالاخره یک ماه پیش به شمال صربستان رسیدند و از آن زمان هر روز سعی می‌کنند وارد رومانیا شوند. اما تا به حال موفق نشده اند.
سفر از مسیر رومانیا شاید آسان تر باشد. اما یک گروه از مهاجران سوریایی از آن به عنوان «مسیر مردم فقیر» یاد کرده است. آن ها که در یک اتاق کوچک زندگی می‌کنند، آماده می‌شوند تا یک بار دیگر برای عبور از مرز تلاش کنند.
برای مهاجرانی که پول شان تمام شده است، ورود به رومانیا عملا تنها گزینه ای است که در برابرشان قرار دارد. اما سفر پناهجویانی که از این مسیر استفاده می‌کنند، طولانی تر و دشوارتر می‌شود و سفر به مجارستان که غیرقابل اجتناب است، به تاخیر می افتد. مجارستان نخستین کشور اروپایی در حوزه شینگن است. شهروندان کشورهای عضو برای سفر در این حوزه نیازی به پاسپورت ندارند.
یک مرد ۳۰ ساله سوریایی که نخواسته است نامش فاش شود، به خبرگزاری فرانسه (ای اف پی) گفت: «اگر ۵ تا ۶ هزار یورو (۶۱۰۰ یا ۷۳۰۰ دالر) داشتم، (به یک قاچاقبر) پول می‌دادم تا مستقیما از صربستان به مجارستان بروم.»
پولیس رومانیا گفت که در سال گذشته، بیش از ۴۵ هزار مورد تلاش برای «عبور غیرقانونی از مرز» را ثبت کرده است. این رقم در مقایسه با سال ۲۰۱۹ چهار برابر شده است. مقام های پولیس رومانیا گفتند که تقریبا از ورود ۸۰ درصد از مهاجران جلوگیری شده است.
پولیس رومانیا در گذشته نسبت به همکاران شان در مجارستان و کرواسیا خوشنام تر بود، اما حالا آن ها نیز متهم به رفتار خشونت آمیز و نقض قوانین بین المللی شده اند.
یک مهاجر سوریایی که در کشورش به کار وکالت مشغول بوده، به خبرگزاری فرانسه گفت: «پولیس رومانیا دو بار پای مرا و یک بار هم دست مرا شکسته است». او گفت: «برخی از مردم خوب و برخی دیگر بد هستند.»
لیوبیمکا میتروویچ، از کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان به خبرگزاری فرانسه (ای اف پی) گفت، بیش از ۲۵ هزار نفر گفته اند که در سال ۲۰۲۰ از مرز رومانیا به عقب رانده شده اند. به این ترتیب رقم این گروه از مهاجران در مقایسه با یک سال قبل از آن بیش از دو برابر شده است.
میتروویچ به این اشاره کرد که عملکرد «Pushbacks» یا به عقب راندن اجباری مهاجران، بدون این که به آن ها فرصتی برای ارائه درخواست پناهندگی داده شود، غیرقانونی است. او افزود که ۱۲ درصد از مهاجرانی که توسط پولیس رومانیا به عقب رانده شده اند، از رفتار خشونت آمیز ماموران مرزی شکایت کرده اند.
خبرگزاری فرانسه چند بار سعی کرد با پولیس رومانیا تماس بگیرد و در مورد ادعاهای بدرفتاری با مهاجران سوال کند. اما پولیس رومانیا پاسخ نداد.
مقام های پولیس رومانیا قبلا ادعاهای رفتار خشونت آمیز با مهاجرانی را که از مرز به عقب رانده می‌شوند، رد کرده بودند. همان گونه که پولیس کرواسیا و مجارستان این کار را انجام داده بود.
از مهاجرانی که دراین بخش از صربستان گیر مانده اند، استقبال گرم نمی‌شود. مردم در این منطقه مرزی عمدتا به زبان مجارستان صحبت می‌کنند. بسیاری از آن ها دهقانان مسنی هستند که اطلاعات شان را از رسانه های ملی مجارستان به دست می آورند و این رسانه ها عموما بر ضد مهاجرت گزارش می‌دهند.
یک مرد کهنسال که بر روی شانه اش خالکوبی هایی در مورد نیروهای نظامی داشت، گفت: «اگر این مهاجران این جا را ترک کنند، زندگی دوباره خوب می‌شود. آن ها مانند موش های صحرایی هستند.»
مردم محلی که در مقابل تنها دکان این منطقه نشسته اند، به مهاجرانی که وارد آن می‌شوند، دشنام می‌دهند. پولیس شبانه روز گزمه می‌زند تا از بروز درگیری بین مردم محلی و مهاجران جلوگیری کند.
ولادیمیر کوچیچ، رئیس سازمان پناهندگان در صربستان به خبرگزاری فرانسه گفت: «ما پیشنهاد ساخت یک کمپ را در این جا دادیم. اما مردم محلی رد کردند. آن ها نمی‌خواهند مهاجران بیشتری به این جا جذب شوند.»
مسیر بالقان مانند پنج سال پیش که بحران مهاجرت به اوج رسیده بود، پرازدحام نیست. اما هنوز هم سالانه ده ها هزار مهاجر از این جا عبور می‌کنند.
کوچیچ گفت که شمار مهاجران در آینده بسیار نزدیک بسیار افزایش خواهد یافت. او گفت: «همان گونه که نمی‌شود جلو جریان آب را گرفت، مهاجران را هم نمی‌شود متوقف کرد.»