مهاجران گیرمانده در بوسنیا که برای ورود به کرواسیا لحظه شماری می‌کنند، از خشونت پولیس شکایت می‌کنند. گروه های حامی مهاجران نیز می‌گویند که خشونت علیه مهاجران از سوی پولیس کرواسیا طی سال های گذشته شدیداً افزایش یافته است.
بسیاری از مهاجرانی که در شهر ولیکا کلادوشای در بوسنیا دور آتش جمع شده اند، امیدوار اند که بتوانند از مرز این کشور با کرواسیا عبور کنند و در اتحادیه اروپا زندگی جدیدی را آغاز کنند. اما بسیاری از این مهاجران و پناهجویان، بارها با رفتار خشونت آمیز شدید پولیس کرواسیا روبرو شده اند و سپس به بوسنیا با جبر پس فرستاده شده اند. با این وجود، پناهجویان خطر لت و کوب و بدرفتاری توسط پولیس کرواسیا را به جان می‌خرند و به تلاش های شان ادامه می‌دهند. این در حالی است که فصل زمستان در بوسنیا به زودی آغاز می‌شود.
بسیاری از این پناهجویان که اکثراً از افغانستان هستند، ماه ها یا سال ها است که به خاطر جنگ و فقر از کشورشان فرار کرده اند و حالا در دروازه های اتحادیه اروپا با ماموران پولیس کرواسیا و سلاح های آن ها مواجه هستند.
ابراهیم رسول که ۳۲ ساله است به خبرگزاری فرانسه (ای اف پی) گفت: «ماموران پولیس کرواسیا مانند حیوانات وحشی رفتار می‌کنند، آن ها همه را به ویژه کودکان، زنان، نوجوانان و افراد مسن تر لت و کوب می‌کنند.»
در یک کمپ که در نزدیکی شهر مرزی ولیکا کلادوشا، در شمال غرب بوسنیا موقعیت دارد، گروهی از مهاجران عمدتا افغان‌ها امیدوار اند که بتوانند به اتحادیه اروپا راه یابند.
برخی از آن ها، سال ها است که در حال فرار هستند و دیگران در ماه اگست پس از تصرف قدرت توسط طالبان کشورشان را ترک کرده اند.
با وجود این که مهاجران مدت ها است که از رفتار خشونت آمیز پولیس در مرزهای اتحادیه اروپا شکایت می‌کنند، تحقیقات جدید توسط رسانه های اتحادیه اروپا در این ماه، از هدف گیری سیستمایتک که پناهجویان ادعای آن را داشتند توسط واحدهای ویژه در کشورهای کرواسیا، یونان و رومانیا پرده برداشتند.
نهادهای دولتی کرواسیا بعدا اذعان کردند که پولیس مقصر است. این نخستین بار بود که آن ها پس از سال ها کتمان به دست داشتن پولیس اذعان کرده اند. یونان فقط گفت که در مورد این ادعاها تحقیق می‌کند.
امیر علی میرزایی (که افغانستان را سه ماه پیش ترک کرد)، گفت که در جریان تلاش برای ورود به کرواسیا به او حمله شده و اموالش را به سرقت برده اند.
میرزایی افزود: «۴۰۰ یورو (برابر با ۴۶۴ دالر) داشتم که پولیس از من گرفت، موبایلم را نیز همینطور.»
او به همراه خانواده اش مسافرت می‌کرد که یک نوزاد پنج ماهه نیز شامل اعضای این خانواده می‌شود.
رسول و دیگران با وجود رفتار خشونت آمیز پولیس، بازهم برای عبور از مرز تلاش کنند. او گفت: «ما ترجیح می‌دهیم به جنگل های عمیق برویم و با حیوانات خطرناک مواجه شویم» این مرد افغان افزود که پولیس (کرواسیا) «خطرناک تر» است. رسول یک بار که در حال گذر از مناطق مرزی بود، با یک خرس روبرو شده بود.
کرواسیا و بوسنیا در امتداد مسیر موسوم به بالقان قرار دارند. (در سال های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶) صدها هزار تن از خاورمیانه و آسیا در جستجوی یک زندگی بهتر در کشورهای اروپای غربی از آن جا عبور کردند.
این مسیر پس از توافق اتحادیه اروپا و ترکیه در سال ۲۰۱۶، به صورت رسمی بسته شد. سال ۲۰۱۵ در اتحادیه اروپا اوج بحران مهاجرت بود.
در تحقیقات ماه روان که توسط رسانه هایی مانند «دیر اشپیگل» در آلمان و روزنامه فرانسوی «لیبراسیون» انجام شد، یک فلم ویدیویی به دست آمد. در آن فلم، مردانی با کلاه های صورت پوش و یونیفورم های نامشخص دیده می‌شوند که به مهاجران حمله می‌کنند و بعد آن ها را به سوی بوسنیا به عقب می‌رانند.
ادالبرت یانس، سخنگوی کمیسیون اروپا در واکنش به این فلم گفت: «چنین اعمالی غیرقانونی است و نهادهای دولتی ملی باید در این زمینه تحقیق کنند.»
اما منتقدان می‌گویند، بروکسل منافع خود را در این می‌بیند که شرایط در مرز تا حد امکان خصمانه باشد.
یاسمین کلاریک، مفسر سیاسی کرواسیایی گفت: «اروپا تمایلی به سرازیر شدن مهاجران ندارد و هرچه که رفتار با آن ها خشونت آمیز تر باشد، تعداد کمتری می آیند.»
به گزارش شورای پناهجویان دنمارک، از ماه جولای سال ۲۰۱۹ تا به حال از عبور بیش از ۳۰ هزار تن که عمدتا مردان از افغانستان، بنگله دیش و پاکستان بوده اند از مرز بوسنیا و ورود به کرواسیا جلوگیری شده است.
گمان می‌رود که هزاران تن از طریق یک دهلیز باریک مشترک با بوسنیا وارد کرواسیا شده اند و قصد دارند سفرشان را به کشورهای شمالی اتحادیه اروپا ادامه دهند. این دهلیز از جنگل های انبوه و رودخانه های متورم تشکیل شده است.
در حالی که کرواسیا اعتراف می‌کند که پولیس مقصر بوده است، اما همزمان تاکید می‌کند که رفتار خشونت آمیز یک مورد استثنایی بوده است.
اما فعالان می‌گویند که رفتار خشونت آمیز پولیس در طول سال ها به صورت ممتد تشدید شده است، از زمانی که مسیر بالقان در سال ۲۰۱۶ به صورت رسمی مسدود شد و مسئولان دولتی برای جلوگیری از سفر مهاجران از جبر و زور استفاده می‌کنند.
تئا ویدوویچ از گروه مدنی مرکز تحقیقات صلح که در زاگرب مستقر است، گفت: «توهین های کلامی و بدرفتاری به خشونت فیزیکی تبدیل شده است.»
این مجادله در حالی جریان دارد که کرواسیا به دنبال الحاق به حوزه شینگن تا سال ۲۰۲۴ است. این کشور فقط در صورتی تامین امنیت مرزهایش می‌تواند به این هدف دست یابد.
در یک مقاله که در روزنامه کرواسیایی «وچرنی لیست» نشر شده، آمده است: «بروکسل و برخی کشورها ریاکارانه عمل می‌کنند.»
در ادامه این مقاله نوشته شده است: «آن ها خشونت را محکوم می‌کنند، اما نمی‌خواهند درهای شان را به روی مهاجران بگشایند و بر این پافشاری می‌کنند که کشورهای واقع در مرزهای بیرونی اتحادیه اروپا به شمول کرواسیا نگذارند مهاجران وارد «دژ اروپا» شوند.»
در حالی که هوا در حال سردشدن است، ظاهر پناهی، مهاجر افغان و خانواده اش آماده می‌شوند تا برای بیست و نهمین بار سعی کنند از مرز گذشته و وارد کرواسیا شوند که عضو اتحادیه اروپا است. او گفت: «هوا این جا واقعا دارد سرد می‌شود.»