ایرلند: طرح جدید برای تنظیم جایگاه قانونی مهاجران بدون مدرک اقامت

فرستنده رادیویی و تلویزیونی «RTE» به تاریخ ۳ دسمبر سال گذشته اعلام کرد که حکومت ایرلند طرحی را برای تنظیم جایگاه قانونی بیش از ۱۷ هزار مهاجر تنظیم کرده که مدرک اقامت ندارند و در این کشور زندگی می‌کنند.

در آن زمان گفته شده بود که این طرح در ماه جنوری آغاز می‌شود و مهاجران شش ماه فرصت دارند که درخواست شان ارائه کنند. اگر یک متقاضی پاسخ مثبت دریافت کند، افراد تحت سرپرستی او که واجد شرایط هستند، شامل این طرح می‌شوند.

هلن مک انتی، وزیر عدلیه ایرلند اعلام کرد، این طرح فرصتی بی سابقه است و برای «هزاران تن که این جا زندگی می‌کنند و سهم ارزشمندی در جامعه و اقتصاد ما دارند، اطمینان خاطر و آرامش ذهنی فراهم می کند. بسیاری از آن ها شاید به خاطر جایگاه شان (به عنوان مهاجران بدون مدرک) بسیار آسیب پذیر باشند.»

در حال حاضر معلوم نیست که به گونه دقیق چه تعداد مهاجر بدون مدرک در ایرلند زندگی می‌کنند. اما براساس یک کار تحقیقاتی، شمار آن ها احتمالا به بیش از ۱۷ هزار تن می‌رسد که ۳ هزار کودک نیز شامل آن ها هستند. وزارت عدلیه ایرلند فکر می‌کند که بسیاری از این اشخاص احتمالا در بخش موسوم به «اقتصاد سایه» کار و زندگی می‌کنند.

چه کسی واجد شرایط است؟

درخواست کنندگان باید حداقل چهار سال را بدون اجازه اقامت در ایرلند گذرانده باشند. این مدت زمان برای اشخاصی که صاحب فرزند شده اند، سه سال تعیین شده است.

افزون براین متقاضیان باید نشان دهند که «تهدیدی برای کشور» به شمار نمی آیند، «شخصیت خوبی» دارند، سابقه کیفری ندارند و یا مرتکب جرائم بسیار جزئی شده اند.

حکومت ایرلند اعلام کرد که به عنوان بخشی از یک طرح گسترده تر «امکان جداگانه ای را ایجاد می‌کند و براساس آن درخواست های اشخاصی هم که پروسه پناهندگی شان به مدت دست کم دو سال جریان دارد، در این طرح در نظر گرفته می‌شود.»

حتی اشخاصی هم که دستور اخراج شان صادر شده است، می‌توانند برای شرکت در این طرح درخواست بدهند. در صورتی که آن ها حداقل شرایطی را که مهاجران بدون مدرک ملزم به برآورده کردن آن هستند، داشته باشند.

اشخاصی هم که با ویزای دانشجویی آمده اند و مهلت آن به پایان رسیده است، می‌توانند درخواست بدهند.

هر خانواده که برای این طرح درخواست می دهد، باید ۷۰۰ یورو هزینه اداری پرداخت کند.

کودکانی که سنشان بیشتر از ۲۳ سال نباشد و هنوز با والدین شان زندگی می‌کنند، می‌توانند در درخواست خانواده شامل شوند. در صورتی که فرد به تنهایی درخواست اشتراک در این طرح را ارائه کند، باید ۵۵۰ یورو هزینه اداری پرداخت کند.

گفته می‌شود، اشخاصی که در انتظار دریافت پاسخ درخواست های پناهندگی شان هستند، مجبور به پرداخت هیچ‌گونه هزینه ای نیستند. (این گروه از متقاضیان) مجبور نیستند که ثابت کنند، برای کشور یک بار مالی به شمار می‌آیند.

دسترسی به بازار کار، چشم انداز کسب شهروندی

متقاضیان موفق اجازه مهاجرت (به ایرلند) را دریافت می‌کنند که به آن ها اجازه «دسترسی بدون محدودیت به بازار کار» را می‌دهد.

همین که متقاضیان اسناد لازم را دریافت کرده و جایگاه قانونی شان تنظیم شد، می‌توانند براساس سال های اقامت شان در ایرلند برای دریافت تابعیت این کشور اقدام کنند.

با این طرح «هیچ‌گونه حق جدیدی برای الحاق اعضای خانواده (به فرد متقاضی درایرلند) ایجاد نخواهد شد» و فقط در مورد خانواده هایی کاربرد دارد که باهم در ایرلند زندگی می‌کنند.

اما با این وجود، حکومت این کشور گفته است،«اشخاصی که در چارچوب این طرح موفق بوده اند، احتمالا می‌توانند در آینده، براساس سند خط مشی و بر پایه (قوانین مربوط به) الحاق اعضای خانواده هایی که از منطقه اقتصادی اروپا نیستند، واجد شرایط باشند.»

کاهش سوءاستفاده

هلن مک انتی، وزیر عدلیه ایرلند گفت، شاید بسیاری از مهاجرانی که مدرک اقامت ندارند «از مراجعه به مراکز طبی پرهیز کنند و اگر قربانی یک جنایت شوند، به «Garda Siochana» (نیروی پولیس ایرلند) مراجعه نکنند، یا از دریافت حمایات دیگری که برای اشخاص آسیب پذیر در صورت نیازمندی در نظر گرفته شده، محروم بمانند.»

مک انتی در یک بیانیه مطبوعاتی گفت، امیدوار است که این طرح پتانسیل سوءاستفاده (از مهاجران) در بخش اشتغال را کاهش دهد و همزمان مزایای اقتصادی آن نمایان شود. «هم برای افراد ذینفع که امکان دسترسی به بازار کار را دریافت می‌کنند و می‌توانند از طیف گسترده تری از امکانات کاری بهره مند شوند و هم برای دولت از لحاظ افزایش مالیات و بیمه اجتماعی.»

ایرلند با پدیده مهاجرت آشنا است. بسیاری از مردم این کشور در گذشته به بریتانیای، ایالات متحده امریکا و استرالیا یا بسیاری از کشورهای دیگر مهاجرت کرده اند.

نمونه هایی از اشخاصی که شاید درخواست بدهند

حکومت ایرلند سه نمونه از مهاجرانی را ارائه کرد که احتمالا برای شرکت در طرح تنظیم جایگاه قانونی واجد شرایط هستند:

داستان مینگ

فرد نخست که آن ها به او «مینگ» می‌گویند، شهروند چین است. مینگ در ماه جون سال ۲۰۱۴، با ویزای کاری به گونه قانونی به ایرلند آمد. اما یک سال بعد کارفرمایش از تمدید ویزای او خودداری کرد و مینگ به یک مهاجر غیرقانونی تبدیل شد.

مینگ که ناامید شده بود، طی شش سال گذشته به کارش برای این کارفرما ادامه داد. با معاشی که «کمتر از حداقل دستمزد تعیین شده بود.»

این در حالی است که او «بیش از ۴۰ ساعت در هفته کار می‌کرد.» در نتیجه آن مینگ نمی‌تواند از عهده پرداخت کرایه یک محل مناسب برای سکونت برآید و به صورت مشترک با چند نفر دیگر از یک اتاق خواب استفاده می‌کند.

بعدها، نهادهای دولتی در ایرلند متوجه مینگ شدند و حکم اخراج او را صادر کردند که هنوز لغو نشده است.

اما مینگ توانست از قبض های تیلفون، اسناد بانک و قرارهای ملاقات با داکتر ثابت کند که طی چهارسال گذشته در ایرلند زندگی می‌کرده است. او هیچ‌گاه توسط پولیس دستگیر یا توقیف نشده بود.

داستان روزیتا و اریک

در نمونه دوم از دو فرد با ملیت فیلیپینی نامبرده شده است: روزیتا و پسر ۱۹ ساله اش اریک.

روزیتا «از ۱۵ سال پیش به این سو به صورت غیرقانونی در ایرلند زندگی می‌کند». او به عنوان دستیار پرستار در یک آسایشگاه سالمندان کار می‌کرد و کمتر از حداقل دستمزد تعیین شده را دریافت می‌کرد. پسرش که با او زندگی می‌کند، دوره ابتدایی و متوسطه مکتب را در ایرلند گذرانده و مدارک لازم را دریافت کرده است.

اریک متاسفانه نتوانست از امکان تحصیل در یونیورسیتی کالج دابلین در رشته فن آوری اطلاعات استفاده کند، چون اسناد اقامت نداشت.

حالا او «در قبال حداقل دستمزد در یک دوکان محلی فروش غذا» کار می‌کند. روزیتا و اریک هیچ‌گونه سوءسابقه ای نزد پولیس ندارند. 

داستان ماریا و ریکاردو

ماریا و ریکاردو از برازیل، آخرین نمونه از افرادی هستند که شاید واجد شرایط لازم برای شرکت در این طرح باشند. گفته می‌شود که ماریا در سال ۲۰۱۵ با ویزای دانشجویی به ایرلند آمده است. او یک دوره هشت ماه کورس زبان انگلیسی را به پایان رساند، اما بعد باردار شد و مجبور شد ترک تحصیل کند.

ریکاردو، پسرش در ایرلند متولد شد و در دابلین به مکتب ابتدایی رفته است و برای امرار معاش در خانه ها پاک کاری می‌کند. او هیچ‌گونه سابقه جنایی ندارد و توانست ثابت کند که طی شش سال گذشته در ایرلند زندگی می‌کرده است.

 این نام ها واقعی نیستند و حتی شاید این افراد نیز واقعی نباشند. هدف از ارائه این نمونه ها، نشان دادن این است که چه اشخاصی می‌توانند واجد شرایط لازم برای شرکت در این طرح باشند.