از آغاز سال جاری، حدود ۳۰۰ پناهجو که اکثراً آنها افغان هستند، در اردوگاهی در منطقه پانتن در اطراف پاریس زندگی می کنند. در بخشی از این اردوگاه چند خانواده دیده می شود که شب را در خیابان ها سپری می کنند. گزارش مهاجرنیوز را در ادامه بخوانید.
ارسلان مهاجر افغان ٣٠ سال دارد.* او زیر خیمه اش نشسته است. دو مهاجر افغان دیگر در مورد مسائل مختلف با او صحبت می کنند. ارسلان که در سال ۲۰۱۴ افغانستان را ترک کرده، سه هفته است که شب را در اردوگاه پانتن سپری می کند. این جوان پناهجو می گوید: «شش ماه است که بی سرنوشت هستم. من هیچ کمکی را دریافت نمی کنم. اینجا فقط همین خیمه را دارم. زمستان را در خیابان گذراندم.»
ارسلان می گوید ۸ ماه را در ترکیه و ۴۲ روز را در زندان بلغارستان در جریان سفر مهاجرت به اروپا گذرانده است. او پس از یک سفر طولانی، سرانجام به آلمان رسید و همانجا در خواست پناهندگی داد، اما پاسخ منفی دریافت نمود. ارسلان در سال ۲۰۱۷ به فرانسه آمد.
این مهاجر افغان که زبان فرانسوی را بلد است می گوید که شرایط زندگی در این اردوگاه وخیم است. او گفت: «زندان بلغارستان نسبت به اینجا خوب بوده است. اینجا ما مثل سگ زندگی می کنیم.»
اردوگاه پانتن در جنوری گذشته ایجاد شد. نیکولا لورو، یکی از اعضای سازمان همبستگی پانتن می گفت: «در ابتدا اینجا تنها شش خیمه بود. اما اکنون تعداد این خیمه ها به ۲۰۰ می رسد.» اکثر ساکنان این اردوگاه را مردان مجرد افغان تشکیل می دهند، اما در میان آنها خانواده ها نیز حضور دارند.
نیکولا افزود که اگرچه آنها بارها از مقامات خواسته اند تا به پناهجویان سرپناه بدهند، اما تاکنون کسی به درخواست آنها پاسخ نداده است.
مهاجرت به دلیل اذیت و آزار جنسی
کریمه مهاجر چهل و هفت ساله* یکی دیگر از ساکنان این اردوگاه است. او در شفاخانه صحت روانی کابل کار می کرد. وی به دلیل آزار و اذیت جنسی مجبور به ترک کشورش شد. کریمه ابتدا به همراه فرزند خردسالش وارد سویدن شد اما پس از دو سال و نیم انتظار در پروسه پناهندگی، پاسخ منفی دریافت کرد.
او گفت: «از سر ناچاری به فرانسه آمدم. وقتی اینجا درخواست پناهندگی دادم، مقامات به من گفتند که دوبلین هستم.»
کریمه چهار سال است که در فرانسه زندگی می کند اما وضعیت اداری او به حالت عادی برنگشته است. او می گوید که پس از پایان دوره دوبلین درخواست پناهندگی داد، اما درخواستش رد شد. درخواست تجدید نظر کریما نیز از سوی دادگاه ملی پناهندگی رد شد. دو ماه از مصاحبه مجدد او با افپرا می گذرد، اما هنوز پاسخی دریافت نکرده است.
کریمه که از بیماری روانی رنج می برد، در حالی که اشک می ریزد می گوید که اغلب شب ها عصبانی می شود و نمی تواند بخوابد. او گفت: «پسرم می‌گوید که نمی‌داند چرا این وضعیت سرم آمده است. اما او همیشه با من مهربان است. با اینکه بیمار هستم در نزدم می‌ماند.»
کریمه به دلیل پیاده روی های مشکل در مسیرهای خطرناک مهاجرت آسیب دیده است. او چندین بار به داکتر مراجعه کرده اما هنوز درمانش کامل نشده است.
«مشکلات ما را دیوانه می کند»
مطیع الله ٢٦ ساله یکی دیگر از پناهجویان افغان است که یک ماه است در زیر خیمه در اردوگاه پانتن زندگی می کند. این پناهجوی جوان که باشنده اصلی ولسوالی گندمک ننگرهار است می گوید که مجبور شد در سال ۲۰۱۷ از کشورش فرار کند.
مطیع الله امروز ناامید و نگران به نظر می رسد. او می گوید که امروز سومین بار جواب منفی گرفته است. این بدان معناست که درخواست پناهندگی او برای سومین بار رد شده است.
او گفت: «پدرم با طالبان ارتباط داشت. برادرم هم با او کار می کرد. دولت سابق پدر و برادرم را کشتند. اما من با طالبان ارتباط نداشتم. به همین دلیل تصمیم گرفتم افغانستان را ترک کنم.»
مطیع الله به نامه افپرا اشاره می کند که در آن اسناد کافی برای اثبات ادعاهای خود ارائه نکرده است. اما او به بکس پشتی اش اشاره می کند که پر از مدارک است.
او می گوید: «حتی تصاویر جسد پدر و برادرم را به اوفپرا دادم. من اسنادی دارم که نشان می دهد نمی خواستم با طالبان کار کنم. اینها اسناد رسمی است اما افپرا آنرا قبول نکرد.»
برخی از پناهجویان افغان که برای یک زندگی بهتر به اروپا گریخته اند، می گویند که از وضعیت کنونی خسته شده اند. او گفت: «یک سال است که دولت پول نداده است. ما در خیمه های کثیف زندگی می کنیم. هیچ کس به شما گوش نمی دهد. مشکلات ما را دیوانه می کند.»
مطیع الله قصد دارد به دادگاه ملی فرانسه برای رسیدگی به درخواست پناهندگی اش شکایت کند. او می گوید که با به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان، دیگر نمی تواند به آنجا برود.
*نام های مستعار