صدها افغان در قلب پاریس، زیر یک پل زندگی می‌کنند

حیات الله عادل، یکی از این پناهجویان است که کنار خیمه‌اش در زیر پل متروی لاشاپل نشسته. این پناهجوی ۳۲ سالۀ افغان که اهل ولایت بغلان است، یک هفته است که زیر این پل؛ کمپ غیررسمی مهاجران در شمال پاریس زندگی می‌کند. او هفتۀ گذشته از سویس به فرانسه آمده‌است. عادل می‌گوید: وقتی به پاریس رسیدم، از مردم پرسیدم که کمپ مهاجران کجاست. همین‌جا را نشان دادند.

صدها مهاجر دیگر مانند حیات الله شب‌ها و روزهای خود را زیر پل لاشاپل می‌گذرانند که بیشتر آن‌ها افغان هستند. صدای مترو و موترها در این‌جا، لحظه‌یی متوقف نمی‌شود. ساکنان این کمپ می گویند که به دلیل کمبود خیمه، معمولاً دو یا سه تن زیر هر خیمۀ کوچک زندگی می‌کنند. اما برخی از این پناهجویان، حتا خیمه هم برای خوابیدن ندارند.

حیات الله می‌گوید: «اینجا هیچ امکانی نیست. مهاجران با کمبود خیمه مواجه هستند. شب‌ها هوا سرد می‌شود. صدای مترو و موتر‌ها نمی‌گذارد بخوابیم.»

این پناهجو که پس از حکومت طالبان، به دلیل تهدیدها مجبور به ترک کشورش شده است، می‌گوید که هر روز تلاش می‌کند با سازمان پناهندگی فرانسه (اوفی) تماس بگیرد تا پرونده‌اش را ثبت کند، اما موفق نمی‌شود. او می‌گوید: «روزی ۴-۵ مرتبه با اوفی تماس می‌گیرم و هر بار ۴۰ دقیقه منتظر می‌مانم. اما کسی جواب نمی‌دهد.»

پناهجویان تازه رسیده

در همین حال، اسیان ماراش، رییس سازمان یوتوپیا ۵۶ در پاریس به مهاجر نیوز گفت که بیشتر ساکنان این کمپ، به تازگی وارد فرانسه شده‌اند. به گفتۀ او، نبود سیستم پذیرایی از پناهجویان تازه وارد در فرانسه، سبب شده است که پناهجویان در چنین مکان‌ها زندگی کنند.

به گفتۀ خانم ماراش، بیش از ۳۰۰ پناهجو در لاشاپل زندگی می‌کنند که بیشتر آن‌ها افغان هستند. گفته می‌شود که برخی از پناهجویان هفته‌ها یا حتا ماه‌ها در خیابان‌ها زندگی می‌کنند. مقامات فرانسوی طی عملیاتی در ۲۷ اکتبر صدها پناهجو را از کمپ لاشاپل تخلیه کدره و به کمپ‌های رسمی منتقل کردند. اما بسیاری دیگر به دلیل کمبود جا هنوز زیر این پل مانده‌اند.

مقامات فرماندهی پاریس در آن زمان، اعلام کرد که تصمیم دارند، به ۶۰۰ پناهجو سرپناه دهند. اما در نهایت فقط به ۳۰۰ تن پناه دادند و بقیه هنوز زیر پل لاشاپل به سر می‌برند. پس از این عملیات، پلیس پاریس گفت که «در هفته‌های آینده» به افراد باقی مانده پناه خواهند داد.

سازمان یوتوپیا ۵۶ معتقد است که روش تعیین شمار پناهجویان توسط مقامات فرانسوی اشتباه است. اسیان ماراش می‌گوید: کارمندان شرکت توگ دیزل فرانسه، برای تعیین تعداد پناهجویان به کمپ‌های مهاجران می‌روند، اما بیشتر اوقات پناهجویان در کمپ حضور ندارند. به گفتۀ او، بسیاری از پناهجویان صبح زود برای انجام کار اداری و سایر امور به نهادهای دولتی می‌روند.

ذکرالله جلالی یکی دیگر از این پناهجویان است که برای درمان بیماری خود به مراکز صحی مراجعه می‌کند. این جوان ۲۳ سالۀ افغان که اهل ولایت هلمند است و پس از حکومت طالبان در افغانستان، مجبور به ترک وطن شده‌است، او می‌گوید که شب‌ها به دلیل کمردرد نمی‌تواند بخوابد.

او که خیمه هم ندارد، می‌گوید: «در هوای سرد پاهایم بی‌حس شده است. چند بار به بیمارستان کردو و همچنان تلاش کردم برای درمانم PAS صحی پناهجویان را بگیرم. چندین ساعت آن‌جا منتظر ماندم. اما همیشه به من می‌گویند: فردا بیا.»

«پناهجویان خسته شده‌اند»

مسوول سازمان یوتوپیا ۵۶ می‌گوید که ساکنان کمپ لاشاپل در همه زمینه‌های زندگی با مشکلات رو به رو هستند. به گفتۀ او، این پناهجویان به خدمات صحی، کمک‌های اجتماعی، لباس و سایر موارد ضروری دست‌رسی ندارند و «از این وضعیت خسته شده‌اند».

در همین حال، یک خانوادۀ افغان نیز در کمپ لاشاپل زندگی می‌کنند. عبدالفتاح که از ولایت بغلان است می‌گوید که به دلیل نبود سرپناه با مشکلات زیادی مواجه است. او هفت سال به همراه فرزند و همسرش در سویس سپری کرده، اما با پاسخ منفی مواجه شده‌است. این خانواده از یک ماه گذشته تا اکنون شبانه روزی در این کمپ زیر خیمه به سر می‌برند. عبدالفتاح می‌گوید: «اینجا احساس ناراحتی می‌کنم. فرزند من نمی‌تواند به مدرسه برود. او در سویس فوتبال بازی می‌کرد؛ اما در پاریس تمام روز در کمپ است.

همسرش می‌گوید که نبود تشان زنانه او را آزار می‌دهد. در گوشه‌یی از کمپ لاشاپل تشناب‌های عمومی دیده می‌شود؛ اما در این کمپ، دست‌شویی زنانه وجود ندارد.

این پناهجویان همچنان با مشکل حمام مواجه هستند. حیات الله عادل می‌گوید که حمام ۳۰ دقیقه با کمپ فاصله دارد و نمی‌توانند هر روز به حمام بروند. همچنان ذکرالله می‌گوید: «دو هفته می‌شود حمام ام».