صدها مهاجر که بیشتر آنها افغان هستند، روزها و شب های خود را در شرایط بسیار دشوار در لون پلاژ نزدیک شهر دانکرک در شمال فرانسه می‌گذرانند. اینها افرادی هستند که به دلایل مختلف می‌خواهند از راه کانال مانش به بریتانیا بروند. مهاجرنیوز از اردوگاه مهاجران در دانکرک گزارش می‌دهد.
عصمت ١٦ ساله که لباس گرم به تن دارد، امروز پنجشنبه ۱۵ دسامبر به محل توزیع غذا آمده است. این باشنده ولایت پروان که پس از به قدرت رسیدن طالبان افغانستان را ترک کرد، در یک جنگلی در منطقه لون پلاژ زندگی می‌کند. او یکی از مهاجرانی است که می‌خواهد از راه کانال مانش با قایق به بریتانیا برود. او می گوید: «چند شب پیش سعی کردم به بریتانیا بروم. ۳۰ مهاجر دیگر در قایق بودند. شش ساعت در دریا راه رفتیم. امواج بسیار بلند بود. از ترس غرق شدن به سفر خود ادامه ندادیم.»
مانند عصمت، هر یک از ساکنان این اردوگاه یک یا چندین بار تلاش کرده اند تا با قایق به بریتانیا بروند. دو هفته پیش بسیاری از مهاجران در مزرعه ای واقع در نزدیک راه آهن و ساحل لون پلاژ خیمه زده بودند، اما اکنون تنها چند خیمه در میدان این محل به چشم می‌خورد. اکثر ساکنان این اردوگاه یا از کانال مانش عبور کرده و به بریتانیا رفته اند یا به مناطق جنگلی رفته و در زیر درختان خیمه زده اند.
کانال مانش که بین فرانسه و بریتانیا قرار دارد، یکی از خطرناک ترین مسیرهای دریایی به حساب می‌آید و خطر غرق شدن قایق های مهاجران در آن زیاد است. سه شنبه گذشته بر اثر غرق شدن قایق مهاجران در این تنگه دست کم چهار تن جان خود را از دست دادند. اگرچه مقامات گزارش داده‌اند که ۴۳ تن دیگر نجات یافته‌اند، اما برخی گزارش‌های رسانه‌ها اعلام کرده‌اند که نیروی دریایی پس از تاخیر به درخواست کمک مهاجران پاسخ داده است.
مرتبط: کانال مانش: ۴٣ مهاجر نجات و چهار تن جان باختند
املی مویار مسوول سازمان اتوپیا۵۶ در گراند سینت، که امروز برای توزیع غذا برای مهاجران به اردوگاه دانکرک آمده است، می‌گوید که در مورد مهاجران بازمانده از کشتی غرق شده اطلاع ندارد، اما به نظر می‌رسد که این سازمان در آغاز سفر از تعداد مهاجران آگاه بوده است: «تعداد مهاجران بیشتر بود. فکر می‌کنیم که آنها از اردوگاه گراند سنت به ساحل رفته اند.»
«دیگر از دریا نمی ترسم»
به گفته املی: «چند ساعت قبل از حادثه، صدها مهاجر در ایستگاه اتوبوس نزدیک به سوپرمارکت "اوشان" ایستاده بودند. افراد زیادی در این شب تلاش کردند به بریتانیا بروند اما عده ای موفق به عبور از این کانال نشدند.»
عصمت از طریق تیک تاک و فیسبوک خبرهایی در مورد غرق شدن قایق های پناهجویان دریافت کرده است. اما می‌گوید: «دیگر از دریا نمی ترسم.» پدرش در ایران زندگی می‌کند و امیدوار است که پسرش به بریتانیا برود تا به دختر خاله اش بپیوندد.
وی می‌گوید: «پس از این حادثه پدرم و دختر خاله ام با من تماس گرفتند و به من گفتند که در فرانسه بمان چون جاده خطرناک است اما شرایط زندگی مهاجران اینجا خوب نیست وآنها در چنین اردوگاه های کثیف زندگی می‌کنند. . من می‌خواهم در بریتانیا پناهنده‌گی بگیرم.»
«تنها راه مرگ باقی مانده است»
اما عبدالعزیز از سر ناچاری می‌خواهد به بریتانیا برود. این مهاجر ۳۶ ساله افغان در سال ۲۰۰۹ افغانستان را ترک کرد و بیش از ده سال را در یونان گذراند. اگرچه در سال ۲۰۱۶ توسط یونان پذیرفته شد، اما نتوانست خانواده خود را به یونان بیاورد، بنابراین به فرانسه آمد و در اینجا درخواست پناهنده‌گی داد.
او که ۱۸ ماه است در فرانسه زندگی می‌کند و درخواستش رد شده است، می‌گوید: «چاره ای دیگر نمانده است. مقامات فرانسه نمی‌خواهند من اینجا بمانم. تنها راه حل این است که به بریتانیا بروم و در آنجا پناهنده‌گی بگیریم.»
عبدالعزیز امیدوار است بتواند از بریتانیا برای خانواده اش پول بفرستد. او می‌گوید: «اینجا شغل نیست، هیچکس بدون مدرک کار نمی‌دهد. اما شرایط در انگلیس خوب است.»
این مهاجر افغان نیز از سردی هوا و نبود امکانات گلایه دارد و می‌گوید که هیچکس نمی‌تواند شب بخوابد. او هنوز برای رفتن به بریتانیا تلاش نکرده است، اما قصد دارد هر چه زودتر از فرانسه خارج شود.
وی با اشاره به سفرهای دریایی می‌گوید: «تنها راه مرگ باقی مانده است.»
مسوولان مسوولیت را به دوش یکدیگر می‌اندازند
به گفته املی هیچ کس از مهاجرانی که در هوای سرد از دریا به اردوگاه بازمی‌گردند، سر نمی‌زند. او می‌افزاید که مسوولان مسوولیت را بر دوش یکدیگر گذاشته اند. این مددکار بشردوستانه بر این باور است که برای حل مشکلات مهاجران و جلوگیری از حوادث تلخ باید برنامه بهتری برای رسیدن به مهاجران ایجاد شود و راه های امنی برای رفتن به انگلستان وجود داشته باشد. به گفته وی، وجود موارد غرق شدن قایق های مهاجران در شرایط فعلی جای تعجب نیست.
در همین مورد: شمال فرانسه: نگرانی از وضعیت مهاجران در برابر سرما
الیاس ۲۵ ساله یکی از مهاجرانی است که سه بار تلاش کرد به بریتانیا برود اما موفق نشد. او که باشنده اصلی ولایت کاپیسا است و یک و نیم سال پیش افغانستان را ترک کرده است، می‌گوید که شب را در جنگلی نزدیک ساحل گذرانده است، اما برای سوار شدن به قایق به او «سیگنال» نداده اند. او از دیگران درباره مرگ مهاجران اطلاعاتی را دریافت کرده و می‌گوید که «استرس زا» است. اما به گفته وی، او در وضعیت دوبلین قرار دارد و چاره دیگری ندارد.
نپه ها و جنگل های کوچک را می‌توان در نزدیکی ساحل لوفرنکوک دید. این یکی از مکان هایی است که مهاجران یک شب قبل از سوار شدن به قایق ها را در آن سپری می‌کنند. یک پلیس در حال گشت زنی در سواحل لوفرنکوک می‌گوید که برخی روزها ده ها مهاجر سعی می‌کنند با قایق های مختلف به بریتانیا بروند. او می‌افزاید که پیش از این مهاجران در زمستان از سفر اجتناب می‌کردند، اما اکنون حتی در هوای سرد نیز سوار بر قایق های نامناسب می‌شوند.