در روز جهانی زن، زنان افغان و ایرانی در برلین برعلیه تبعیض و محرومیت از حقوق اساسی در هر دو کشور اعتراض کردند. ممنوعیت کار، ازدواج اجباری و پوشیدن اجباری برقع، حق تحصیل از جمله موضوعات این اعتراضات بود.
زنان در افغانستان برعلیه یک ایدیولوژی زن ستیزانه مبارزه می کنند. در روز جهانی زن، زنان افغان که در آلمان در تبعید به سر می برند، به همدیگر دلگرمی می دهند و سرنوشت زنان أفغانی را به یاد می آورند که هنوز در وطن به سر می برند.
آن ها با صدای بلند که خشم در آن موج می زند، در مخالفت با سرکوب و فرآموشی فریاد می زنند. این تظاهرکنندگان زن که در روز جهانی زن در برلین در کنار یکدیگر راهپیمایی می کردند، از ایران و افغانستان هستند.
بیشتر بخوانید: فعالان زن افغان خواستار حمایت حکومت آلمان شدند
دو کشور که در آن جا زنان در حال حاضر تعقیب می شوند، حقوق شان سلب می شود و حضور شان در فضای عمومی روز به روز مشکل گردیده می رود. یکی از آن ها فروزان درویش نام دارد.
این زن ۳۸ ساله فعال حقوق بشر مدت کوتاهی پس از به عهده گیری قدرت توسط طالبان در ماه آگست سال ۲۰۲۱ از کابل فرار کرده بود. او نخست مدت سه هفته در پاکستان زندگی کرد و بعد در اوائل ماه دسمبر با کمک حکومت آلمان فدرال به همراه همسر و چهار فرزندش به آلمان آمد.
این زن فعال حقوق بشر با یادآوری آن دوران می گوید: «در آغاز در آلمان همه چیز دشوار بود. ما در یک کمپ زندگی می کردیم وهر روز پیام های بدی از وطن دریافت می کردیم.»
اما به هر حال او به گفته خودش توانسته با کمک داکتران، افسردگی را پشت سر بگذارد، در کورس آلمانی سهم بگیرد و همانگونه که می خواسته «صدای ملتش» باشد.
این زن حقوقدان که جزء اقلیت هزاره است، در این میان در ایالت نیدرزاکسن زندگی می کند.
بیشتر بخوانید:ملل متحد: افغانستان زیر کنترول طالبان سرکوب‌کننده‌ترین کشور برای زنان است
او در روز جهانی زن به برلین آمده تا در برنامه ای با عنوان «خیانت شده و فراموش شده؟ زنان در افغانستان پس از تصرف قدرت توسط طالبان»، سهم بگیرد. این برنامه توسط سازمان ملل و سازمان های غیردولتی دیگر سازمان دهی شده بود.
سجیه بیگم از فرانکفورت ام ماین به برلین آمده است. او در ماه اکتوبر ۲۰۲۱ به آلمان آمده است و برای این تلاش می کند که زنان و مردان افغانی هم که به کشورهای همسایه یا به ترکیه فرار کرده اند، بتوانند از طریق برنامه پذیرش حکومت آلمان فدرال به آلمان بیایند.
به خصوص در ایران و ترکیه، فشار بر پناهجویان افغان به صورت ممتد در حال افزایش است.
زنان شرکت کننده در این حرکت اعتراضی در این باره توافق نظر دارند که وضعیت فاجعه بار زنان و دختران که از فرصت های کاری محروم شده و حق تحصیل نیز از آن ها گرفته شده است، با تقویت ارتباطات و یا به رسمیت شناختن حکومت طالبان بهبود نمی یابد.
زنان افغان می گویند، این که مردان در ایران از زنان در اعتراضات سراسری حمایت کرده اند و در کنارشان ایستاده اند، آن ها را به فکر می اندازد. به گفته این زنان تا به حال چنین پدیده قابل مقایسه ای در افغانستان رخ نداده است.
بیشتر بخوانید:هشت مارچ: اعتراض زنان مهاجر افغان و ایران در پاریس علیه حذف آزادی زنان
فروزان درویش می گوید: «زنان افغان همیشه تحت فشار بوده اند.» این فشار از سوی مردان خانواده نیز به آن ها وارد می شود. سجیه بیگم در تایید سخنان او می گوید: «ما میان مردان و زنان در افغانستان هیچگونه همبستگی نداریم.» او گفت: «وقتی که زنان در افغانستان به سرک می روند تا برای حقوق شان مبارزه کنند، مردان از این هراس دارند که در صورت قوی تر شدن زنان، اقتدارشان را از دست بدهند.»
آن ها روز چهارشنبه (هشت مارچ) در مورد برنامه پذیرش آلمان برای شهروندان افغانستان نیز صحبت کردند. میزان نارضایتی بسیار بالا است.
این پروسه که در خزان سال گذشته توسط وزارت های خارجه و داخله آلمان فدرال به صورت مشترک با سازمان های غیردولتی فعال در افغانستان به جریان افتاد، پیچیده و دشوار است.
عالمه عالمه، مسئول امور افغانستان در سازمان «پرو ازول» گفت که با اطمینان می توان گفت، این راه حلی نیست که همه افرادی را که افکار دموکراتیک و پیشرفته دارند از افغانستان به خارج از کشور بیاورند.
بیشتر بخوانید:دختر مهاجری که گردشگران را به دیدار مجازی افغانستان می‌برد
عالمه عالمه، مسئول امور افغانستان در سازمان «پرو ازول» در این باره می گوید، معلوم است که نمی شود همه افراد دارای افکار دموکراتیک و پیشرفته را از افغانستان اخراج کرد. اما برخی اوقات راه حل دیگری وجود ندارد. به طور مثال می شود از مورد یک دختر جوان افغان در ولایت غور نام برد که طالبان او را به ازدواج اجباری تهدید کرده بودند و حالا در آلمان زندگی می کند.
این که زنان افغان و ایرانی در روز جهانی زن در برلین به همراه هم مظاهره می کنند، از نظر او کاملا منطقی است. خانم عالمه می گوید: «در نهایت زنان در هر دو کشور باید در برابر یک طرز فکر همسان مقاومت کنند.»